بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که در درجه اول بر حرکت تأثیر می گذارد. این بیماری که به افتخار پزشک بریتانیایی جیمز پارکینسون، که برای اولین بار در سال 1817 این بیماری را توصیف کرد، نامگذاری شده است، یک اختلال مزمن و پیشرونده سیستم عصبی است. این بیماری در افراد مسن‌تر شایع‌تر است و معمولاً در سن 60 سالگی ظاهر می‌شود، اگرچه موارد ممکن است زودتر رخ دهد.
علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که این بیماری ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. برخی از جهش‌های ژنتیکی با افزایش خطر ابتلا به پارکینسون مرتبط هستند، در حالی که قرار گرفتن در معرض برخی از سموم محیطی نیز ممکن است نقش داشته باشد.
بیماری پارکینسون با انحطاط نورون های تولید کننده دوپامین در جسم سیاه، ناحیه ای از مغز که در کنترل حرکت نقش دارد، مشخص می شود. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که نقش مهمی در هماهنگی حرکات صاف و کنترل شده عضلات دارد. با از بین رفتن سلول های تولید کننده دوپامین، سطح دوپامین در مغز کاهش می یابد که منجر به علائم حرکتی مرتبط با پارکینسون می شود.
تشخیص بیماری پارکینسون می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا هیچ آزمایش قطعی وجود ندارد. پزشکان برای رد سایر بیماری ها به تاریخچه پزشکی، علائم و گاهی تصویربرداری عصبی تکیه می کنند.
علائم بیماری پارکینسون
- لرزش: لرزش غیر ارادی که اغلب از دست ها شروع می شود.
- برادی‌کینزی: کندی حرکت، انجام کارهای ساده زمان‌بر و دشوار.
- سفتی عضلانی: سفتی عضلات، که می تواند منجر به ناراحتی و کاهش دامنه حرکتی شود.
- بی ثباتی وضعیتی: اختلال در تعادل و هماهنگی، افزایش خطر سقوط.
علائم غیر حرکتی:
- تغییرات شناختی: برخی از افراد ممکن است در مراحل بعدی زوال شناختی و زوال عقل را تجربه کنند.
- افسردگی و اضطراب: تغییرات عاطفی در بیماری پارکینسون رایج است.
- اختلالات خواب: مشکلاتی مانند بی خوابی یا خواب آلودگی در طول روز ممکن است رخ دهد.
روشهای درمان
در حالی که هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، گزینه های درمانی مختلف با هدف مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار انجام می شود. داروهایی مانند لوودوپا می توانند به جبران سطوح دوپامین کمک کنند. فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتار درمانی اغلب برای رفع مشکلات حرکتی، بهبود فعالیت های روزانه و مدیریت مشکلات گفتار و بلع استفاده می شود.
در موارد پیشرفته، روش های جراحی مانند تحریک عمیق مغز (DBS) ممکن است در نظر گرفته شود. DBS شامل کاشت الکترودها در نواحی خاص مغز برای تنظیم تکانه های غیر طبیعی و کاهش علائم است.
عدم تعادل در بیماری پارکینسون
عدم تعادل یک مسئله رایج و مهم در بیماری پارکینسون است که به افزایش خطر زمین خوردن کمک می کند و بر حرکت کلی افراد مبتلا به این بیماری تأثیر می گذارد. اختلال در تعادل در بیماری پارکینسون ارتباط نزدیکی با علائم حرکتی مرتبط با این اختلال دارد، مانند برادی‌کینزی (کندی حرکت)، سفتی عضلات و بی‌ثباتی وضعیتی.
بی‌ثباتی وضعیتی به مشکلاتی در حفظ وضعیت ایستاده و متعادل اشاره دارد. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب در تنظیم وضعیت بدن خود برای جلوگیری از سقوط با چالش هایی مواجه می شوند. این بی ثباتی می تواند به ویژه در هنگام تغییر جهت، چرخش یا تلاش برای ایستادن مشخص شود.
دلایل عدم تعادل
کاهش سطح دوپامین: علت اصلی عدم تعادل در پارکینسون، کاهش دوپامین است، یک انتقال دهنده عصبی که برای حرکات صاف و هماهنگ ماهیچه ها ضروری است. با تحلیل رفتن نورون‌های تولیدکننده دوپامین، مغز برای کنترل و تنظیم عملکردهای حرکتی تلاش می‌کند که منجر به بی‌ثباتی وضعیتی می‌شود.
سفتی عضلانی: سفتی عضلات، یکی دیگر از علائم بارز پارکینسون، انجام تنظیمات ظریف در وضعیت بدن را برای افراد سخت تر می کند. این سفتی عضلانی به مشکلاتی در حفظ تعادل کمک می کند و می تواند خطر سقوط را افزایش دهد.
اختلال در راه رفتن: برخی از افراد مبتلا به پارکینسون ممکن است دوره‌هایی از “یخ زدگی” را تجربه کنند، جایی که ناگهان احساس می‌کنند که پاهایشان به زمین چسبیده است و قدم‌ها را دشوار می‌کند. این می تواند در حین پیاده روی رخ دهد.
کاردرمانی یکی از اجزای مهم مدیریت عدم تعادل در پارکینسون است. درمانگران برای بهبود قدرت، انعطاف‌پذیری و هماهنگی با افراد کار می‌کنند و تمرین‌هایی را ارائه می‌کنند که مسائل تعادلی خاصی را هدف قرار می‌دهند.
ورزش منظم و هدفمند، مانند فعالیت های هوازی، تمرینات قدرتی و تمرینات تعادلی که توسط متخصص کاردرمانی برای بیماران مبتلا به پارکینسون در نظر گرفته می شوند، می تواند تحرک کلی را افزایش داده و خطر سقوط را کاهش دهد.
بیشتر بخوانید :
گفتاردرمانی اتیسم در منطقه ۱۸ تهران
کلمات مرتبط :
کاردرمانی در یافت آباد – گفتاردرمانی در یافت آباد – گفتاردرمانی در امام زاده حسن – کاردرمانی در بهاران – گفتاردرمانی در بهاران – کاردرمانی در شادآباد – گفتاردرمانی در شادآباد – کاردرمانی در هفده شهریور – کاردرمانی در تهرانسر – گفتاردرمانی در تهرانسر – کاردرمانی در فلاح – گفتاردرمانی در فلاح – کاردرمانی در شهرک ولیعصر – گفتاردرمانی در شهرک ولیعصر – کاردرمانی در چهار راه یافت آباد – گفتاردرمانی در چهار راه یافت آباد – کاردرمانی در مهرآباد – گفتاردرمانی در مهرآباد – کاردرمانی در امام زاده حسن – گفتاردرمانی در هفده شهریور – کاردرمانی در خلیج – گفتاردرمانی در خلیج – کاردرمانی در شماره دو – گفتاردرمانی در شماره دو – مرکز توانبخشی خازنی – مرکز توانبخشی آتیه
